Als politieke denker was Giuliano da Empoli al een geslaagd man. Hij heeft talloze boeken geschreven, was columnist voor een landelijke krant in Italië, heeft een denktank opgericht en was adviseur voor de voormalige premier Matteo Renzi. De Kremlinfluisteraar is zijn eerste roman over de politiek.
Het hoofdpersonage van het boek, Vadim Baranov, is gebaseerd op Vladislav Soerkov, een vertrouweling van Poetin en ideoloog van het poetinisme. Hij werkte vooral achter de schermen. Tot hij ineens van het politieke toneel verdween.
Het boek begint met een liefhebber van literatuur die, via een gemeenschappelijke liefde voor een schrijver, de van het politieke toneel verdwenen Baranov op het spoor komt. Baranov nodigt hem bij hem thuis uit, waarna Baranov zijn levensverhaal uit de doeken doet.
Via Baranov krijgen we een inkijkje in de wereld van de Russische (machts)politiek. Hij komt in contact met de oligarch Boris Berezovski die met zijn media-imperium Jeltsin aan een herverkiezing helpt – waarna hij hem in zijn zak heeft. Berezovski wil hetzelfde doen met de beoogde opvolger van Jeltsin, de FSB-chef Vladimir Poetin.
Baranov heeft eerder dan Berezovski door dat Poetin er niet de man naar is om zich als pion te laten inzetten. Vanwege dit scherpe inzicht raakt hij in de inner circle van Poetin en vanuit het machtscentrum deelt Baranov de Russische politieke praktijk en zijn diepere inzichten daaromtrent.
Zo legt Baranov in een soort mini-essays uit wat macht is en hoe het Westen en Rusland daar anders tegen aankijken. En waarom de rijkste Russen eigenlijk juist niets om geld geven. Deze beschouwingen gaan verder dan eenvoudige clichés en geven een interessante kijk in de Russische politieke cultuur.
Maar naast een essay is dit boek ook een roman. Op dat vlak stelt het boek echter zwaar teleur. Ja, Baranov knoopt wat aan met een bloedmooie dame (Da Empoli laat geen kans onbenut om dat weer eens te benadrukken), die gaat ervandoor met een vriend maar uiteindelijk komen ze weer bij elkaar. Spoiler? Nee, want dit liefdesverhaal is niet waarom je dit boek moet lezen. Wie meer van Poetin en de Russische politiek en recente geschiedenis wil begrijpen kan natuurlijk tal van goede (en dikke) boeken lezen, maar met dit makkelijk en goed leesbare boek kom je ook een eind.